W dzisiejszych czasach coraz więcej mówi się o chorobach oczu. Wzrasta świadomość na temat przyczyn oraz skutków wywołujących owe schorzenia, dzięki czemu (tak ważna szczególnie przy dolegliwościach okulistycznych) profilaktyka, w tym regularne badania, zyskują na znaczeniu. Jedną z chorób oczu, o której warto wiedzieć jest stożek rogówki (z ang. keratoconus).
Co to jest stożek rogówki?
To postępujące schorzenie, które związane jest ze zmianą w środkowej warstwie rogówki. U osoby chorej włókna kolagenowe są mało wytrzymałe, co sprawia, że rogówka ulega przerzedzeniu. W miejscu najmocniejszego ścieńczenia pojawia się wypiętrzenie spowodowane ciśnieniem w gałce ocznej. W tym momencie mamy do czynienia właśnie z chorobą o nazwie stożek rogówki. W zależności od przebiegu - występuje w jednym oku lub w obu w tym samym czasie. Najczęściej rozwijać zaczyna się w okresie dorastania lub po jego zakończeniu - ok. 20-stych urodzin.
Stożek rogówki - objawy
W wielu przypadkach stożek rogówki przejawia się początkowo gorszym widzeniem, m.in. krótkowzrocznością oraz astygmatyzmem, które koryguje się okularami lub soczewkami. Wynika to z faktu, iż pierwsze dolegliwości związane z tą chorobą są dosyć nieoczywiste i łatwo je przypisać do powiększającej się wady wzroku. Istnieją natomiast subiektywne objawy, które w połączeniu z narastającym gorszym widzeniem wskazują na stożek rogówki. Są to m.in.:
- nadwrażliwość na światło,
- pieczenie i zaczerwienienie oczu,
- rozmywający się obraz (widzenie mnogie),
- znaczne pogorszenie widzenia nocnego,
- efekt halo wokół źródła światła.
Sposoby leczenia stożka rogówki
W łagodnym przebiegu, gdy występuje jedynie astygmatyzm, najczęściej stosuje się (twarde lub hybrydowe) soczewki kontaktowe. Warto podkreślić, że nie hamuje to postępu rozwoju schorzenia, poprawia jedynie komfort widzenia. Natomiast w przypadku ostrzejszych form choroby jaką jest stożek rogówki, takie metody nie wystarczają. Można zastosować wtedy, np. sieciowanie rogówki. Jej inna nazwa to cross-linking, ponieważ związana jest z wywoływanym efektem - podczas zabiegu powstają nowe połączenia (wiązania krzyżowe) pośród kolagenowych włókien. Procedura polega na usunięciu nabłonka znajdującego się na rogówce w taki sposób, żeby umożliwić wchłonięcie się w nią ryboflawiny (z pomocą światła ultrafioletowego). W drugim, mniej inwazyjnym wariancie sieciowania rogówki jej nabłonek nie jest usuwany. Metoda ta wiąże się z mniejszym ryzykiem infekcji oka, natomiast leczenie jest bardziej czasochłonne, ponieważ dłużej trwa przeniknięcie ryboflawiny do rogówki. Innym zaawansowanym sposobem jest zabieg Topoguided, którego celem jest nadanie rogówce odpowiedniej formy i usunięciu stożka rogówki, a w konsekwencji i poprawa widzenia. Jej wierzchnia warstwa wygładzana jest za pomocą lasera na podstawie projekcji budowy rogówki. Metoda ta często idzie w parze ze wspomnianym wyżej cross-linkingiem.
Do chorób znacznie wpływających na zdolność widzenia, często o gwałtownym przebiegu z pewnością można zaliczyć stożek rogówki. Z tego powodu bardzo ważne jest, żeby nie zbagatelizować, gdy wada wzroku dynamicznie się pogarsza (szczególnie w przypadku młodzieży i osób ok. 30 r.ż.). W takiej sytuacji powinno się jak najszybciej zgłosić do specjalisty, który dokona odpowiedniej diagnozy i ustali plan leczenia.
