Dieta niskobiałkowa, nazywana również ubogobiałkową, to rodzaj diety leczniczej, którą zaleca się osobom z konkretnymi przypadłościami. Jak sama nazwa wskazuje, stosowanie tej diety polega na tym, aby pojawiły się w niej liczne produkty niskobiałkowe, które ustabilizują pracę niektórych narządów i zminimalizują rozwój chorób. Czego należy unikać w takiej diecie i jakie są wady jej stosowania?
Leczenie dietą
Lekarz zaleca dietę zazwyczaj z kilku powodów. W licznych przypadkach głównym celem jest utrata nadprogramowych kilogramów, dzięki którym pacjent dostarczy niezbędnych witamin i zadba o swoją kondycję (jest to szczególnie zalecane np. w cukrzycy). Dieta niskobiałkowa dedykowana jest osobom, które zmagają się z zaburzeniami pracy nerek lub wątroby. Lekarze zalecają stosowanie diety również osobom borykającym się z chorobami trzustki, przy chorobach dróg żółciowych oraz pęcherzyka żółciowego. Osoby, u których stwierdzono fenyloketonurię (niezdolność organizmu do rozkładu aminokwasu), muszą stosować dietę niskobiałkową pod stałą kontrolą lekarza.
Zasady stosowania diety
Zalecenia dietetyczne z udziałem produktów niskobiałkowych stosowane są pod ścisłą kontrolą lekarza. Ilość białka w codziennej diecie jest ograniczona i wynosi średnio 0,6 g/kg masy ciała, co oznacza mniej więcej podaż w wysokości 40-50 gramów białka na dobę. W szczególnych przypadkach, kiedy pacjent zmaga się z ciężką niewydolnością nerek, ilość białka zostaje obniżona nawet do 20-30 gramów na dobę. Wówczas spożywane białko powinno być pełnowartościowe i pochodzić z produktów zwierzęcych.
Minusy diety ubogobiałkowej
Największą przeszkodą w codziennej diecie niskobiałkowej jest restrykcyjne menu oraz konieczność odważania porcji. Może to sprawiać szczególne trudności, kiedy przez kilka dni przebywa się poza domem, gdzie możliwości przygotowania odpowiednich posiłków są mocno ograniczone. Niełatwym zadaniem jest także sporządzanie tego typu potraw dla dzieci. Z uwagi na ograniczoną ilość produktów, codzienna dieta jest dość monotonna i trudno stosować ją w restrykcyjnym trybie.
Nie należy samodzielnie ustalać dziennej dawki spożycia białek, ponieważ zbyt mała ich podaż może prowadzić do utraty masy mięśniowej. Powszechnym problemem jest niski poziom żelaza i cynku, a także zmniejszona ilość wapnia. Ograniczenie produktów nabiałowych równoznaczne jest też z możliwym niedoborem witamin z grupy B, a pacjent zwykle musi kontrolować poziom potasu oraz sodu (w niektórych przypadkach należy wykluczyć spożycie soli). O ile w codziennej diecie można uzupełnić niedobory powyższych pierwiastków dzięki przyjmowaniu orzechów, produktów pełnoziarnistych oraz roślin strączkowych, tak w przypadku diety niskobiałkowej możliwe jest to jedynie poprzez zastosowanie szerokiej suplementacji.
Dostęp do produktów niskobiałkowych jest w Polsce coraz łatwiejszy. Dzięki licznym artykułom spożywczym można urozmaicać swoje posiłki, sprawiając, że dieta staje się bardziej różnorodna i pozbawiona codziennej monotonii.
